SZKOŁA I PRZEDSZKOLE
Pierwsza pisemna wzmianka o miejscowości pochodzi z 968 roku. Dawna miejscowość została kompletnie zniszczona i spalona w XV wieku w czasie najazdów husyckich. Z tego okresu zachował się tylko dawny szkielet kościoła romańsko-gotyckiego pw. św. Jakuba, uważany za historyczny i archeologiczny skarb. Mieszkańcy, którzy przeżyli najazd, przenieśli się prawie o kilometr w dół Jindřichovickiego potoku i odbudowali wioskę w miejscach, w których mieści się do dnia dzisiejszego. W kolejnych stuleciach miejscowość, zamieszkiwana przeważnie przez ludność sudeckoniemiecką, odnotowała ogromny rozkwit społeczny i gospodarczy. Aż do wysiedlenia Niemców po drugiej wojnie światowej ówczesne miasteczko liczyło ok. 2500 stałych mieszkańców, a miejscowa fabryka zatrudniała 3500 osób z szerokich okolic. Jindřichovice nazywane były "Małym Wiedniem" i jeszcze w dniu dzisiejszym ostatnie pozostałości budynków przypominają rozwinięty styl secesyjny, a sześciotorowy dworzec daje wyobrażenie o znaczeniu tego węzła komunikacyjnego między austriackim Wiedniem, Prusami a krajami nadbałtyckimi. Z powojennym przybyciem nowych osadników pod kierownictwem czerwonych brygad rozpoczął się proces rozkładu, który w czasach ustroju komunistycznego wzmacniany był nieracjonalnym zarządzaniem gospodarstwami państwowymi. W latach sześćdziesiątych do dzieła zatraty przyczyniła się Czechosłowacka Armia Ludowa, która czołgami i ciężkim sprzętem zrównała z ziemią budynki, w tamtym czasie niezamieszkane. W latach 90. przedsiębiorstwo państwowe rozpadło się, podobnie jak inne zakłady pracy, i dzieło zagłady zostało niemal zwieńczone. Od końca lat 90. minionego wieku gmina podejmuje starania o nowy zrównoważony rozwój.
